آقای الف

شعبانعلی بعضی از یادداشتهایی که می‌نوشت رو به عنوان دیرآموخته مطرح می‌کرد. به هر حال پیش میاد و طبیعی هم هست که آدم همه چیز رو نمیتونه با هم بفهمه و بعضی چیزا رو زودتر و بعضیا رو دیرتر متوجه میشه.
در کنار این دیرآموخته‌ها چیزهایی هم هست که یادگرفتنی نیست، شاید بشه گفت کشف کردنیه. شاید بشه اسمشونو گذاشت دیریافته‌ها مثلا. که البته احتمالا یک مقداری با دیرآموخته‌ها همپوشانی پیدا می‌کنن. ولی منظور من بیشتر، چیزهاییه که صرفا با یه کم توجه بیشتر، حواس جمع‌تر یا دید بازتر میتونستیم زودتر کشفشون کنیم، بفهمیم یا توجهمون بهشون جلب بشه و در واقع یادگرفتنی در کار نیست. وجه اشتراکی که دارن شاید این باشه که دانش و تجربه بیشتر، میتونه بهمون کمک کنه که هر لحظه به محیط اطرافمون توجه کافی داشته باشیم و تعداد این دیریافته‌ها رو کمتر کنیم.

امیدوارم این دیرآموخته‌ها و دیریافته‌ها هیچ وقت حسرت یا پشیمونی زیاد و مهم‌تر از اون اتفاق جبران‌ناپذیری برای کسی به همراه نداشته باشن.